مجذوب تبریزی
مجذوب تبریزی، شرف الدین محمد
قرن: 11
(وفات: 1093 ق)
دانشمند و شاعر، متخلص به مجذوب. از فضلاء و دانشمندان تبریز و معاصر سلاطین صفویه بود. او شاعرى صوفى مشرب و پاى‌بند به اصول مذهب بود و دوبار به حج رفت و مزارات كربلا و نجف را نیز زیارت نمود. مجذوب در تبریز تدریس مى‌كرد و شاگردان بسیارى از محضرش بهره مى‌بردند. او در وزن و قافیه از حافظ تقلید مى نمود و اشعار زیادى در مدح ائمه اطهار علیهم السلام دارد.
از آثارش: مثنوى اخلاقى «راه نجات» یا «شاه راه نجات» در آداب سیر و سلوك، در سه هزار بیت؛ رساله‌ى «تأییدات»، مشتمل بر مبحث توحید و نیز حدیث هاى مؤید امامت ائمه اطهار علیهم السلام و ستایش آنان، به نام شاه سلیمان صفوى در سیصد و چهارده بند، شامل هشت هزار بیت؛ منظومه‌ى «خزاین الفواید» در توحید و پیامبرى و امامت با ذكر احادیث؛ مثنوى «مسلك النجاة» در عرفان؛ منظومه‌ى «منهاج الحقایق» در عرفان؛ دیوان شعر، شامل ساقى‌نامه و غزل و مخمس و ترجیع بند و قصیده ورباعى در پنج هزار بیت.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص133.
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |